غلام نبي گل ۽ سندس شاعري
رياضت ٻرڙو
سنڌي ٻوليءَ جو بزرگ اديب غلام نبي گل نامور شاعر، ڪهاڻيڪار ۽ ناول نويس آهي،
پر هُو بنيادي طور شاعر آهي ۽ شاعريءَ ۾ سندس سڃاڻپ غزل جي بهترين شاعر طور آهي،
جيتوڻيڪ هن مختلف صنفون سرجيون آهن، جن تي کيس دسترس پڻ آهي. اهو شاعر، جنهن 1950ع
واري ڏهاڪي ۾ روايتي شاعريءَ سان ناتو ڳنڍيو ۽ پوءِ 1980ع واري ڏهاڪي ۾ جديد
شاعريءَ ڏانهن آيو، پر اها ڳالهه به دلچسپ آهي ته سندس شاعريءَ جي ڇپجڻ جو سفر
سندس زندگيءَ جي 58-هين سال 1990ع ۾ شروع ٿيو، جڏهن هن جي سرجيل غزلن جو پهريون
مجموعو ”رات باقي آ“ ڇپيو هو ته ان ۾ شامل غزلن جي موضوعن ۽ فنَ پڙهندڙن کي متاثر
ڪيو هو. هن وقت سائين غلام نبي ’گل‘ سنڌ جي بزرگ شاعرن ۾ جديد شاعراڻي لهجي سبب ڌار سڃاڻپ رکي ٿو. سندس شاعريءَ ۾
غزلُ جي صنف ڪَر کنيون بيٺي آهي:
آئينـا اُگهنـدين
به ڇـا ٿينـدو ڀلا!
چهرا مَٽبا ڪو نه،
هوندا ساڳيا.